op zaterdag naar Seaworld en dat voorspelt

heel veel goeds voor de rest van de week. Want, zoals ik deze morgen al schreef, was ik bang dat het druk zou zijn. Niets was minder waar.

Het liep allemaal volledig gesmeerd vanmorgen zodat we precies om acht uur op weg waren. De reisleider in mij was in zijn nopjes en zodoende kwamen we om 0830 aan bij Seaworld. Samen met tien andere auto’s arriveerden wij op het moment dat de parkeerplaats open ging. Direct door kunnen rijden en recht voor de ingang kunnen parkeren.

Direct door naar de ticketbooth, het was namelijk een beetje spannend of ik met mijn veteranenkaart ook zou kunnen meedoen met het "hail to thé heroes" programma van Anheiser Busch.

Even praktische psychologie toepassen: “Hello, this is my registration for the program and this is my military ID. I’d also want to buy two additional disount tickets for my brother”. Oftewel, geen ruimte voor twijfel geven.

Toch was die twijfel er bij onze jonge cassier wel, met een smekende blik keek hij achterom naar de supervisor omdat hij deze vreemde kaart niet kende. Deze, enigszins te corpulente, afroamerican lady liet zich met een zucht van haar kruk glijden, schreed twee passen in onze richting, en wierp een blik op mijn kaart. “Yes boy, The Netherlands are part of the coalition forces”. 
We waren door! Vrijkaarten voor het hele gezin en discount tickets voor de rest!. Hurrah! Praise the flag, God bless George Bush and JanPeter Balkenende for draging us into war. Scheelt ons toch zo’n 250 bucks.

Affijn, naar binnen en direct door richting Manta, een vette achtbaan en de nieuwste aanwinst van Seaworld. Net voor Manta werden we tegen gehouden door het koord wat bewaakt werd door een man die waarschijnlijk nog in de slag bij Ieper heeft gevochten, zo oud. Net voor negenen speelden ze het volkslied via de luidsprekers en sprong de man in de houding met de hand op het hart. Fantastisch, waarom hebben wij dat niet. Na het anthem viel het koord en konden we richting Manta. Tom en Gemma gingen eerst. 0 minuten waiting line natuurlijk. Zodra zij terug waren gingen Marcha en Ik, samen met Tom die er geen genoeg van had. Nog steeds 0 minuten wachttijd. Yeah baby, vroeg komen rules! Deze achtbaan is zoals ik nog nooit heb meegemaakt. Je gaat zitten in een stoeltje en krijgt een beugel over je heen, pretty normal dus. Vervolgens kantelt je stoel 90 graden voorover zodat je face-down gaat. Vervolgens blijf je de hele rit in deze positie. Erg handig als je ontbijt niet goed viel want er ontstaat op deze manier een prachtige vrije luchtweg, alles mik je eruit wat er niet in hoort.

Overigens is deze positie ook erg handig voor pedicures, ik kon zonder problemen de, redelijk ongewassen voetjes van de deerne voor mij zien... Yuk.

Daarna door naar Kraken, de andere rollercoaster. Ook heel vet. Deze is wat ouder maar blijft gaaf. Gat een keer of zeven over de kop terwijl je –ook- met je benen los hangt. Hier wederom geen wachtrij zodat Tom en ik lekker vooraan erin zijn gegaan. Ook Marcha en Gemma waren snel weer terug. Het was vijf voor tien en we hadden dus al twee maal twee rollercoasters gehad. Direct door naar de dolfijnen show Blue Horizon. Deze was zo mooi als ik het me herinnerde. Mooie muziek, acrobatiek, schoonspringen en natuurlijk kunstjes van dolfijnen. Iedereen vond het prachtig.

Om nu alles te gaan benoemen gaat een beetje ver maar op het einde van de dag hebben we alles gehad in Seaworld wat we wilden doen. Prachtige shows, leuke attracties en mooie dieren gezien. Vooral de show A’lure was heel gaaf. De show met Shamu, de orka, het wel wat ingeboet aan kwaliteit. Sinds een dodelijk ongeval met een orka wordt er niet meer met mensen en orka’s samen gezwommen en dat doet wel af aan de show. Het bleef nu beperkt tot wat kunstjes en het zo nat mogelijk maken van het publiek in de Soak zone.

Voor het eten was het goed geregeld. Bijna direct bij binnenkomst hebben we een bandje gekocht waarmee je ongelimiteerd kunt eten en drinken in het park (at selected restaurants only). Dat bandje hebben we er wel uit, want elk restarant verkocht als side dishes fruit zodat we continue met watermeloen of aardbeien (ok, en soms een slice pizza) in de ene hand en zwaaiend met het bandje in de andere hand langs de kassa liepen. De prijs leek in eerste instantie hoog, 30 dollar per persoon. Maar als je bedenkt dat we lunch en dinner daar hebben gepakt, alle tussendoortjes en continue drinken hebben getapt, dan valt het alleszins mee.

Na tien uur in Seaworld hadden we het gezien, de auto opgezocht en, via een liquorstore voor corona’s en rum, naar de Villa. Tim lag al in de auto te knorren en Maud ging thuis direct zonder morren naar boven. Marcha ligt nu met een rosé in de jacuzzi waar ik haar zo meteen ga vergezellen. Tom en Gemma zijn hun kamer in gedoken en wat ze daar doen weet ik niet.

Welterusten voor zometeen.

Tot schrijvens!