Ik heb de eerste Lego, die hier veel goedkoper is, gekocht en ook daar hebben we mee zitten spelen. 's Avonds hebben we lekker zelf pasta met zalm in roomsaus gegeten. Viel niet mee om ongeveer dezelfde ingrediënten op te kop te tikken. Zo hebben ze hier geen visbouillonblokjes (althans niet gevonden) en gebruiken ze dikke room, bijna kwark, om te koken. Het was in ieder geval goed gelukt en we hadden een "eenvoudige doch voedzame maaltijd".
Het blijkt dat we na het eten allemaal last krijgen van een avond dip. Gisteravond met zijn allen al rond een uur of negen naar bed gegaan. Tom en Gemma doen dat in Curacao blijkbaar vaker. Dat warme weer sloopt je energie.
Ik zou eigenlijk dus klaar zijn met mijn verhaal van de dag, maar dat geeft mij wat ruimte om iets te schrijven over opmerkelijke zaken hier in Amerika. Een van de zaken die mij hier niet bevalt zijn de toiletten. Wij in Europa hebben, met uitzondering van de Franse autobanen, een fatsoenlijke zitpot, al dan niet uitgevoerd met inspectie-plateau. Hier hebben ze, om de een of andere duistere reden, een veel grotere, ovale bak vol met water. Als je je ongestoppelde wangtjes hier op vlijt, dan hang je met je, indien niet al te groot, scrotum enkele centimeter boven het waterniveau. Op het moment dat de behoefte, als een eitje dat gepocheerd wordt in het water glijdt voel je de spetters tegen....
Ach, laat maar zitten. De moraal van het verhaal lijkt me duidelijk. Zoals het potje thuis stinkt, stinkt het nergens.
Iets anders zijn de supermarkten. Overal staan standjes over environment en verantwoordelijkheid voor de aarde. Bij de kassa wordt alles in dunne plastic tasjes gestopt. Niet gepropt, bij twijfel krijgt elk artikel een apart tasje. Je sjouwt dus met een half vat olie aan plastic de winkel uit. Dit is, net als bij het eten waar enorme hoeveelheden worden weggegooid, een voorbeeld van zeggen dat men zuinig en duurzaam is maar er in werkelijkheid niks van waar is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten