vissen op de golf van Mexico

Vanmorgen gin de wekker. Eindelijk eens dat ik niet uit mezelf wakker word. Om half zes stonden Tom en ik op om, zonder al te veel woorden, ons ontbijt naar binnen te werken en te vertrekken naar de deSoto boatramp. Na een rit van anderhalf uur daar aangekomen. Captain John (Gibson) en zijn vader hadden de boot al in het water liggen. Instappen en wegvaren. Na ongeveer drie kwartier varen richting Mexico kwamen we op de visplek aan. Ingooien en wachten maar. Na vijf minuten geen aanbeet wist deze kapitein genoeg. Verkassen. Da's mooi dacht ik deze man houdt niet van wachten maar wil vangen. Bij de volgende visstek begon dat vangen. Aardig wat blue goupers gevangen die zometeen op de barbecue eindigen, enkele red groupers die helaas te klein waren om hetzelfde lot te beschoren, zo'n zuigvis die normaal aan haaien hangt en nogal wat puffers. Dat is die vis die heerlijk blijkt te zijn maar waardoor jaarlijks enkele amateur koks in Japan overlijden omdat ze niet precies weten hoe deze moet worden klaargemaakt. Laat maar, gooi maar terug.
Op een gegeven moment vingen we een blue runner. Die is niet eetbaar maar werd vakkundig gebruikt als levend aas. na een paar uur met een haak in zijn pens te hebben gezwommen eindigde dit beestje als voer voor een grotere vis. Tijdens het inhalen had ik al door dat het een aardige jongen was die aan de lijn hing. Na een paar minuten worstelen kwam hij in zicht. Een haai! ongeveer een meter lang. Zodra hij ons zag draaide hij zich om en koos hij het hazenpad, al is haaienpad meer van toepassing. De wartel die de stalen onderlijn aan de nylonlijn verbindt was afgebroken door de krote kracht die erop kwam. Mooi voor de haai, niet mooi voor de visser. Alhoewel, ik vind het jammer als zo'n grote mooie vis eindigt als middelmatige vishap, dan haal ik liever een echt lekker visje in de supermarkt. Dus eigenlijk iedereen blij behalve u, gewaardeerde lezer, want nu kan ik geen mooie, stoere foto laten zien. Want tijdens het vissen hebben we daar geen tijd voor gehad en toen ik, slechts een beetje, zeeziek werd en mijn ontbijt aan de vissen voerde had Tom gelukkig de camera niet klaar.
Na vier uur op zee, het resultaat staat op mijn rug gebrand, werd de terugreis ingezet zodat wij om half twee terug waren in de haven. Zes uur lang veel plezier gehad voor een prachtige prijs. Als ik ooit nog in de buurt ben, dan ga ik zeker weer mee met deze kapitein en zijn vader. Twee hardwerkende mensen die de hele ochtend prettig gezelschap waren en die, vergeleken met de gemiddelde Amerikaan welke ik ontmoet heb, goed op de hoogte zijn over hetgeen leeft in de wereld. Dat is denk ik een voordeel van zoveel internationale gasten op je boot. Voor diegenen die een leuke vistrip willen boeken, kijk op de site http://www.reddevelfishing.com. Echt een aanrader.

De jongen (of meisje) zat te wachten op de resten van onze vangst

Op weg terug zijn Tom en ik gestopt bij de Cracker Barell voor onze late lunch. Allebei een cheeseburger gepakt. Afgeladen vol zat die tent. Allemaal mensen die net uit de kerk kwamen. Cheeseburger en koffie naar binnen gewerkt en verder naar de Publix voor de rest van de boodschappen voor vanavond. Daarna in het zwembad gedoken en mijn rug ingesmeerd met Aloe Vera aftersun... Au!

Tot schrijvens!