Op zondag is het rustdag, dus op naar wild
Florida, want daar zal het dan wel rustig zijn. Dat bleek inderdaad zo te zijn.
Met onze Groupon aanbieding op zak naar de aanlegsteiger van de airboats.
Dat Groupon niet altijd even duidelijk is met
de afstanden mocht blijken. Only 25 miles from your home city, stond er op
geschreven. Hemelsbreed wel ja. Over de verharde weg was het toch echt een uur
rijden door het echte Amerika. Rijen met woonwagenparken en vervallen huizen,
bijna naast enorme kasten geplaatst.
Aangekomen bij Wild Florida waren wij de enige
voor die ochtend. Ze hadden een stuk of vier boten en een flinke wachtkamer,
dus het zal best wel eens drukker zijn. Na de briefing “Coastguard requires me
to tell you this” van captain Dennis gingen we de boot in. Gehoorsbescherming
op de kop en “recht zo die gaat!”.
Op dit meer wonen zo’n 1000 alligators, niet
zo vredig naast elkaar. Als ze de kans krijgen vreten ze elkaar op. Na 3
minuten kwamen wij de eerste al tegen. Dit waren een paar kleintjes die lagen
op te warmen in de zon.
Tijdens de rit/tocht/vlucht verder over het
water hebben we er nog veel meer gespot waaronder een paar grote jongens die ik
niet tegen zou willen komen als ik met mijn waadbroek een hengeltje uitwerp.
Het is echt overigens heel bizar wat die airboats allemaal kunnen. Op een
gegeven moment stuurde de captain de boot een heuvel op. Zonder problemen gaat
zo’n ding ook over land heen.
Na de boottocht mochten we op de foto met een
alligator, allemaal samen, ieder alleen alles mocht. Behalve zelf foto’s maken.
Dat werd gedaan en ze werden direct geprint op “top selected very special
paper”. “For a special price my friend”. Uiteraard toch gekocht, eerbied voor
de slimme handelsgeest. Al had deze verlichte geest, die dagelijks honderden
foto’s maakt toch met een betere camera aan moeten komen kakken. Staat ie daar
met een digitale compactcamera een beetje aan te klooien.
Vervolgens verder gereden richting de outlets. Want de dames begonnen te klagen
dat hun zeer beperkt meegenomen garderobe begon uit te dunnen. Onderweg gestopt
voor een lunch vroeg diner bij Joe’s Crab Shack. Dit restaurant ziet eruit als
een jaren 60 hippie-strand-tent. Emmers op tafel voor de schalen. Een bak met
kreeft en krab en knagen maar. Super lekker, nooit genoeg. De ober was zo traag
als de Florida landschilpad. Waar hij wel snel in was, was het berekenen van
zijn fooi. Voor mijn convenience had hij maar alvast berekend en op de rekening
gezet wat zijn fooi zou zijn. En hij rekende maar 18%....
Bam, direct in mijn irritatie zone. Dit gaat
echt te ver. Alle verhalen over geen standaard loon en leven van tips voor lief genomen, als je als ober 18% van elke rekening eist dan heb je een uurloon waar de
gemiddelde specialist jaloers op is. Niet dus.
Ik heb zelf mijn berekening maar gemaakt, denkend aan mijn tijd als ober in het pannekoekenhuis in het Frits Philipspark toen ik 's avonds met tien gulden fooi hemels gelukkig huiswaarts keerde.
Daarna naar de outlets, daar zal het op de
rustdag ook wel rustig zijn. NOT!
Waar men vroegen na de kerk de kroeg in dook
heeft dat nu plaats gemaakt voor de Prime outlets op Vineland avenue. Geen
parkeerplaats te vinden. Na tien minuten rondrijden toch een plek gevonden.
Vier uur en enkele tassen verder, Met wederom een hoera voor de “military
discount” die veel winkels geven, een quick bite in het foodcourt. Dit is een
cholesterol tempel in het middel van de outlet waar iedereen kan eten wat hij
(eigenlijk niet) wil. Heel veel dikke billen in krappe plastic stoeltjes dus.
Weer een topdag volgens mij.
BeantwoordenVerwijderenOp naar de volgende.